Khansa zou zoals veel meisjes in Pakistan uitgehuwelijkt worden. Dit zag ze helemaal niet zitten. Ze was bang dat ze door een huwelijk niet meer naar school zou kunnen. “Ik wist dat zodra ik getrouwd was, ik thuis zou zitten. Mijn nichtjes zijn hier het voorbeeld van.” Khansa geloofde dat ze haar ouders kon overtuigen om de huwelijksplannen stop te zetten.

Toen ze de kans kreeg om in een Right To Play-programma mee te doen, ontdekte ze haar eigen kracht en opende een wereld van mogelijkheden voor haar. Wekelijks voetbalde Khansa met meisjes van haar leeftijd. Ze kon lekker rennen en dribbelen in een veilige omgeving. Het spelen deed Khansa zichtbaar goed. Naast dat ze super trots was op haar voetbal outfit, leerde ze ook heel veel. Ze kreeg meer zelfvertrouwen. Ze realiseerde zich dat haar mening ertoe doet. De steun en positieve woorden van haar Right To Play coaches hielpen haar.

“Door voetbal leerde ik dat het niet uitmaakt wie je bent. Jongen of meisje. Je hebt allemaal een stem. Mijn Right To Play coach heeft me geleerd hoe ik die stem kan gebruiken om voor mezelf op te komen.”

Khansa vond de kracht om met haar ouders te praten over haar voorgenomen huwelijk. Ze wist dat als ze eenmaal getrouwd was, er geen kans meer zou zijn om haar school af te maken. Ook zou ze dan niet meer kunnen voetballen met haar vriendinnen. Ze zei tegen haar vader: “Ik hou van voetbal en van leren, en ik ben te jong om te trouwen.” Hij verzette zich, maar ze hield vol. Door haar vastberadenheid en Khansa’s argument dat onderwijs veel kansen biedt, nam het gezin de bijzondere stap om het huwelijk te annuleren. Khansa keerde terug naar school en is weer elke week op het voetbalveld te vinden.